Trouw
ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1992 

Theo Hoogstins kleurt zijn arrangementen onorthodox

j  a  z  z 
AMSTERDAM  - Het Theo Hoogstins Octet bestaande uit een verzameling jonge honden bijgestaan door drie oudgedienden, zorgde donderdag in het BIM-huis voor een aangename verrassing. Twee lange sets wist de groep een aan-dachtig luisterend publiek aan zich te binden.

In zijn octet composities zoekt en vindt Hoogstins een middenweg tussen conventionele en (gematigd) moderne harmonieën zonder al te veel compromissen te moeten sluiten. Naar eigen zeggen, maakt hij in zijn muziek gebruik van de 'Toonklok' van Peter Schat en heeft hij Schönberg  twaalftoonssysteem omgezet in een toepasbaar systeem voor improvisaties. Waar of niet, de kracht van Hoogstins' muziek zit in de arrangementen en in de onorthodoxe kleuren die hij met name voor zijn blazers bedacht. 
Hoogstins stelt zich als instrumentalist in zijn octet bescheiden op; toch valt hij als bassist op met een sonore toon. In 'Tu Ba or not Tu Ba' ging hij een spannend duet aan met tubaist Larry Fishkind. Ook pianist Jan Jongbloed, trompettist Hans Leeuw en altsaxofonist Ben Herman onderscheidden zich. In hun spel waagden ze zich sporadisch buiten de geijkte jazzpaden, maar de confrontatie van de wil om verder te gaan met het keurslijf van de jazztraditie leverde enerverende momenten op. Hoogstins maakte eerder naam doordat hij voor de Groningse groep De Oorzaak een compositie maakte gebaseerd op een bijzonder mengsel van jazz en poëzie. Met zijn octet streeft hij eenzelfde combinatie na. In Peggy Larson heeft Hoogstins een vocaliste gevonden, die met haar gedurfde improvisaties zijn stukken beslist een meerwaarde ge-ven. Niettemin schiet haar beheersing van het Nederlands te kort. 
In stukken als 'Skies in my Eyes' en 'To Soon To Die' waren de (Engelse) teksten goed te volgen, maar in het Nederlandstalige   'Waterlanders' bleef de Amerikaanse in gebreke 
Kees Polling 

Nog in Dordrecht (Jazz podium DJS, 9/10), Leiden (De Waag, 10/10) en Rot-terdam (Correct Studio Café. 30/10). in oktober leidt Hoogstins elke zondaga-vond iazzsessies in 't Heerenhuys in Amsterdam. 
 

 Trouw
SATURDAY  26 SEPTEMBER 1992 

Theo Hoogstins colours his
arrangements unorthodox

j a z z

AMSTERDAM-The Theo Hoogstins Octet, consisting of a bunch of young dogs and three old campaigners,caused a pleasant surprise in concert last thursday in the BIMhouse, Amsterdam. During two extended sets the group seduced the audience to attentive listening and appreciation.

In his octet compositions Hoogstins seeks and finds a way between conventional and modern harmonies, without loosing himself in compromises. According to Hoogstins he uses in his music Peter Schats' Toneclock, and he adapted Schoenbergs 12-tone system to a workable concept for improvisation. True or not, the power of Hoogstins' music results from his way of arranging and the unorthodox colouring in his arrangements for horns.
As instrumentalist Hoogstins takes a modest place in his octet, though his sonore tone draws attention. In "Tuba or not Tuba" he played an exiting duet  with tubaplayer Larry Fishkind. Also striking were pianoplayer Jan Jongbloed, Hans Leeuw on trumpet and Ben Herman on alto saxophone. In their interpretations they sporadically left the jazz tradition, but the confrontation with the will to expand the bodice of tradition resulted in a series of enervating moments.

Hoogstins name turned up two years ago when he delivered
compositions based on a very striking mixture of jazz and poetry. In his octet he is aiming for a likewise combination. In Peggy Larson he found a vocalist, who defenitely adds surplus value to his compositions with her daring improvisations. 

Kees Polling

Translated from the dutch paper  Trouw (saturday, september 26, 1992)